Thuis

Gisteren avond genoten van de prachtige zonsondergang boven de Lek. Toch weer wat anders, en hij was rood, dus de laatste dag mooi weer.

Dit was een echte familiecamping met een cafe/restaurant erbij. Toen ik al een uurtje sliep ging de versterker ineens op vol volume en de eerste song was: Ring, Ring I've got to sing. Je kunt van slechtere songs wakker worden. De rest was ook 60's, dus ik heb liggen genieten.

Vandaag vroeg op, de zon schijnt en ik heb er zin in. Twee groet steden (Utrecht, Amsterdam) moet ik door, dat is minder. Maar gelukkig verdwaal ik bij Utrecht en kan ik er prima omheen rijden. Boven Utrecht gaat de route langs de Vecht. Mooi, maar iedereen zit in de kerk, dus geen koffie te krijgen. Uiteindelijk bij Vreewijk lukt dat dan toch.

Amsterdam is een echte waagpartij om me er doorheen te vechten. Het ergste zijn de voetgangers en fietsers die aan het bellen zijn. Die kijken helemaal nergens naar en steken gewoon over. Kom ik met een rotvaart aan.

De mensen die lawaaidoof zijn kan ik nog begrijpen, ik voel me alleen net een ijsco venter. Mijn belletje helpt alleen niet, want dat zit net in hun dip, dus roepen is het enige alternatief.

Nederland heeft veel dijken en de weggetjes daar naar toe zijn soms heel steil Ze zijn niet hoog, maar het is soms net een gok of je je zelf daar op kunt slingeren.

Na 131 km ben ik eindelijk thuis en dat voelt prima. Ik heb precies 3400 km gefietst.

De rest van de blog zal ik morgen bijwerken.

Vianen

Het wordt vandaag zonnig. Ik had de keus om er een laatste dag van te maken, wat dan wel een uitdaging van 220 km zou worden, of toch wat meer van de tocht te genieten en rond te kijken. De omstandigheden voor het eerste waren ideaal. Maar In Liempde heb ik voor het tweede besloten. Het Brabantse landschap is een gebied om niet doorheen te racen, maar om te 'savoureren'. Waarom Liempde? Een karakteristiek Brabants dorp met op de hoek in de zon een terras met bomen en met koffie en .... appelgebak. Wat kan er mooier zijn dan zaterdagochtend op een fietstochtje zoiets tegen komen??? Daar moet je de tijd voor nemen!!! Toen kwam ik tot de ontdekking dat de LF nagenoeg bij mijn broer en schoonzus in Wijk en Aalburg passeert, dus die ook maar gebeld om even langs te gaan. Gezellig met een overheerlijke lunch. Voordien natuurlijk door Eindhoven en Den Bosch gereden, langs de mooiste kanten van deze steden. In Eindhoven heb ik gestudeerd en Den Bosch ben ik geboren en heb ik 18 jaar gewoond. Een van de gezelligste steden van Nederland. Toen ik door de Bosche Broek aan kwam rijden was ik nog steeds onder de indruk van het prachtige aanzicht van die stad vanaf die kant, met de St Jan in vol ornaat uittorenend boven de ongerepte polder.

 

In N-Frankrijk heb ik mijn versnelling afgesteld en tot redelijke tevredenheid. Ik vond hem wel zwaar schakelen en af en toe ging het niet goed, maar het laagste verzet, de belangrijkste, ging steeds goed. Gisteren avond heb ik het versleten kabeltje van de achterderailleur vervangen. Dit is werkelijk een verademing, zo licht en betrouwbaar heb ik hem geloof ik nog niet meegemaakt. De derailleur is een maand voor de vakantie vervangen, maar tijdens de hele tocht kreeg ik haast blaren op mijn vingers van het zware schakelen. Ook weer een weet!!!

De camping van Vianen is een typische familiecamping. Iedereen kent elkaar en komt hier waarschijnlijk al jaren. Een 'goed Hollandse' sfeer. Ach het is maar voor een nacht.

Vandaag 126 km gereden met stralend weer en heel gemakkelijk.

Lierop

In Maastricht was de ANWB natuurlijk nog dicht en tot 9:30 wachten om het boekje van LF7 (Maastricht-Alkmaar) te kopen vond ik zonde. Dus eerst bij een bakkertje ontbeten en via de knooppunten routes maar op weg gegaan. Bij het VVV in Lanaken heb ik nagevraagd of ze LF7 hadden. Neen. En de vriendelijke meneer kon mij in een zin uitleggen dat dat kwam omdat de knooppuntenroutes steeds belangrijker werden. Toen ik hem vroeg of hij die dan had, was het antwoorde echter ook neen. Even later kwam zijn collega toch met het goede boekje aan.

En toen kwam toch echt het vlakke land. Dat fietst ook wel lekker. Eerst langs de Maas en Zuid-Willemsvaart naar Maaseik. Altijd een gezellige plaats om even een koffie en een appegebakje te nuttigen. Ja inderdaad daar zijn ze weer de appelgebakjes. Ik heb mij al heel lang moeten behelpen met Snickers. Daarna naar Thorn, het witte Limburgse dorp met een rijke historie. Het is zelfs een vorstendom geweest. Het werd geregeerd door dames die afstammeling waren van adelijke geslachten. Ook deze kerk ligt weer aan een Jacobsroute. Ik heb dit al een paar keer gezien, maar het is toch boeiend om je er weer een keer in te verdiepen. Daarna voerde de route, met een klein omweggetje langs de kolen/biomassavergasser waar ik mijn eerste interim klus heb gedaan. Iben daar 2,5 jaar sitemanager geweest, totdat de zaak voldoende body had om te overleven. Aan het eind van de dag bleek mijn route te voeren langs het kloosterbejaardenoord waar mijn tante, oud is geworden en op 94 jarige leeftijd is overleden. Haar begeleidster, inmiddels zelf 90 jaar moest ik dus wel even goede dag zeggen. Ik kwam daar om 18:00 langs, ze zaten net te eten. maar daarvoor kwam Zr. Agnes toch wel even van haar maaltijd af.

Inmiddels was mijn versnellingskabeltje bijna doorgesleten, dus kon ik niet meer schakelen met mijn achterversnelling, of ik moest het risico willen nemen in de eerste versnelling verder te moeten. Vooral het laatste stuk, dat over de Somerense hei liep was prachtig. Maar tijdens dit hele traject heb ik me afgevraagd waarom ik naar he buitenland ga, terwijl Nederland zo mooi is. In Lierop (125 km) kom ik op een natuurcamping. Heel rustig en prima. Eerst het kabeltje maar eens vervangen. Toen ik de kurk van de fles trok vonden de buren dat wel een prima geluid en constateerde ik hardop dat ik nu wel mijn biertje miste (nergens om, natuurlijk), waarop de buurman spontaan met een koud biertje aankwam.

Het schiet zo wel lekker op, nog krap 2 dagen.

Maastricht, The Netherlands again

I arrived in Maastricht. At last!!! I biked 133 km today. This morning I thought this will be my day. 5 big steep hills to mount. In the afternoon I thought: when will it come to an end??? After every mountain I expected the last descend to Maastricht. The map was not very clear and my altitude gauge did not correspond very well with what I saw. So this was very likely getting to be a frustration. At last: THE DESCEND (30 km) to the flat country. Maastricht has no camping site of its own, so I had to climb again to the plateau of Margraten. My last climb!!! I dreamt of on my arrival to Holland eating a good meal in the centre of Maastricht, but this was too far away, so I took a (good) meal in the camping restaurant, with a good discussion with my neighbours. Enthousiastic bikers from The Hague. This was my heaviest day!!

Maastricht

Op de camping waar ik vannacht heb gestaan zit een Nederlandse eigenaar Hij is een totaal verwaarloosde toko aan het opknappen met allerlei voorzieningen en activiteiten, waaronder de bekende Ardennen activiteiten, zoals abseilen, rotsklimmen, tokkelen, maar ook in een boom klimmen en dan naar een trapeze springen. De foto's zullen dat wel duidelijk maken over een paar dagen.

Ik had veel zin in deze tocht en keek niet op tegen de bergen. Aan het eind van de ochtend kreeg ik het gevoel dat het hoogteprofiel in de beschrijving niet helemaal klopte. Aan de goede kant: er stonden meer toppen in de beschrijving dan ikzelf had geteld, dus dat schoot lekker op.

In de middag begon dat te veranderen. Ik kon geen relatie meer leggen met mijn eigen hoogtemeter. Dus op een gegeven moment wist ik niet meer met welke beklimming ik bezig was en, nog erger, hoeveel er nog zouden komen. Er bleven maar nieuwe beklimmingen komen. Mijn knieen werden als kauwgum (kwestie van eten/drinken). Ik werd er niet goed van. In Clermont dacht ik echt als nu, na deze bocht, die lang verwachte lange afdaling (30 km) naar Maastricht niet komt, wordt ik gek. En ja hoor, hij kwam.

Overigens Clermont is een aardig dorpje met een Jacobskerk die heel bijzonder is. Ook een St Jacob op het dak als windvaan.

De afdaling was verder prachtig en ik nam mij voor om voorlopig geen berg meer op te gaan. Voor Maastricht ben ik gaan bellen naar de camping, die volgens een voorbijganger niet meer bestaat. Inderdaad het nummer was opgegeven. Telefonisch uiteindelijk een camping ten oosten van Maastricht gevonden. Weg voornemen: ik moet het plateau van Margraten bestormen. Ik had me voorgenomen, omdat ik in Belgie geen inkopen heb kunnen doen (geen winkel gevonden op mijn weg) om als ik in Maastricht ben een heerlijke maaltijd te gebruiken in het 'Bourgondische' Maastricht. Deze camping ligt echter zo ver van de stad, dat het een Bourgondische maaltijd in 'Mooi Bemmelen' (de camping) wordt. Overigens ook uitstekend. Gezellig met de buren zitten kletsen, ook verstokte fietsers uit Den Haag.

Dit was, denk ik een van mij zwaarste etappes, door de afstand (133 km), de bergen, maar vooral de onvoorspelbare verwarring rondom waar eindelijk de laatste afdaling begint.

Bovendien was de weg de laatste 50 km slecht, er is slecht onderhoud aan gepleegd dus zat hij vol scheuren, wat heel zwaar fietsen is. Uiteindelijk compenseert een douche en een goede maaltijd alles. Ik ben in ons platteland met nog ongeveer 360 km voor de boeg: eitje. Het weer was weer perfect: geen zon, geen regen!!!

Moulin de Bistain

Vandaag zal het een uitgesproken bergetappe zijn. Zijn de Ardennen bergen? Ja, ze zijn niet hoog, maar akelig steil. Ik moet 7 echte stevige klimmen maken tot Maastricht, over 200 km. De 2e klim liegt er al meteen niet om, gaat over 5 km omhoog van 250 naar 500 m. Dat is continu meer dan 5%. Maar je krijgt er ook wat voor terug. Ik vind het een van de mooiste gebieden om te fietsen. Heel veel natuur en rust. Riviertjes, bossen, heel weinig dorpjes, die dan ook nog zijn uitgestorven. Kortom door inspanning genieten. Zoals ik gewend ben is het weer perfect. Nagenoeg geen zon,maar ook geen regen.

In Wiltz moest ik iets giraals regelen en vind dus een internet café. Na een half uurtje werk (heb meteen mijn routekaart bijgewerkt), hoef ik niets te betalen, ik denk omdat ik zo aardig ben, of is dat te veel gedacht??? (ze zei: omdat het zo kort was, ik dacht dat de tarieven daarop ingericht zijn).

Ik leg aan in Moulin de Bistain in de buurt van Houffalize. Ik sta aan de Ourthe die hier nog een klein stromend beekje is.

Er is geen speciale plaats in de buurt, alleen natuur en rust.

Ardennen, Belgium

Today I leave Luxembourg and enter Belgium. The Ardennen are not very high, but very steep. But this region is beautiful. Small rivers, forests, a few sleepy villages and nature, nature, nature. The wheather is perfect, no sun, no rain. I enjoy it. I have to climb 7 big climbs before I reach Maastricht, over about 200 km. The 2nd one is between 250 and 500 m over 5 km, so continuously over 5%.

I arrive after 80 km at a campingsite. My tent is on the border of the Ourthe. I like this region very much, it is beautiful!!!! In one day I will be in Holland, where everything is flat. I will like it, but I will miss these hills.

Ettelbrück

Vannacht slecht geslapen. Mijn knie is zeer pijnlijk en ik kan me geen houding geven. Ook nog een heel enge droom gehad van een ketting die bleef breken. Stel je voor. Zo een ding breekt een keer en dan is het over, maar bij deze bleven de schalmen uit elkaar springen, maar de ketting bleef functioneel. Op een plaats waar ze geen reserve kettingen in voorraad hebben. En dat 2 weken nadat mijn ketting is gebroken.

In het eerste stuk kom ik langs de 4 voudige kerncentrale van Cattenom. Die heb ik al 2 dagen van te voren zien liggen en ik herinner me hem goed van de vorige keer.

Ik heb me zelf een makkelijk traject beloofd, voorzover ik kan kiezen. Ik kan dus kiezen tussen een traject via Luxemburg stad en direct de Ardennen in. De eerste levert vandaag een makkelijke dag, maar ik heb een hekel aan door grote steden fietsen. Het andere traject heb ik 6 jaar geleden gefietst. Dus het wordt toch Luxemburg stad. Door de stad lopen een paar prachtige kloven/valleien, maar je moet wel even naar boven om van de ene in de andere vallei te komen. Ik ben dus wat eerder naar boven gegaan om toch iets meer van het centrum te zien (is al lang geleden dat ik hier geweest ben). Prompt raak ik behoorlijk verdwaald. Deze stad is extra complex omdat hij 3 dimensionaal is. Je kunt niet alleen in het platte vlak verdwalen, maar ook in de hoogte. En voor dat je het weet ben je steeds omhoog en omlaag aan het gaan om de weg weer te vinden en dat is wel wat veel gevraagd. Er zijn ook meer touristen dan inwoners dus de weg vragen is ook lastig.

Uiteindelijk is het natuurlijk toch gelukt.

De dag is verder dus tamelijk vlak. Ik kom tot Ettelbrück, na 100 km. De camping in Ettelbrück ligt hoog. Het vervelende is dat ze niet aangeven hoe hoog. Dus bij iedere bocht hoop ik dat ik hem zie. Bij de receptie ben ik dus op.

Metservisse/Volstroff

Ik begin tegen het einde van deze tocht te komen (nog een dag of 7) en ik heb een heleboel vriendinnen nog helemaal niet genoemd, waarvoor ik een grote sympathie koester en die ik overal tegenkom. De koeien in de wei. Overal waar ik kom staren ze mij met grote nieuwsgierige ogen aan. Als ik stil ga staan om ze toe te spreken (of een plas te doen, moet ook af en toe), komen ze onveranderlijk en onafhankelijk van welk merk ze zijn, en groupe naar me toe. En ze begrijpen me, dat kun je zo herkennen. Volgens mij zijn het de intelligentste wezens langs de route, tenminste als je ze diep in de ogen kijkt.

Het terrein is onveranderlijk mooi. Ik kan me er niets van herinneren, maar dat komt ook doordat er geen echte bezienswaardigheden zijn. Uiteindelijk ga ik in Volstroff op de camping staan na 132 km. Ik heb op deze camping indertijd ook gestaan, maar aanvankelijk kon ik mij niets herinneren. Langzaam komt dat geheugen weer terug. Het weer was weer perfect fietsweer, behoudens een klein buitje in de middag. Gelukkig heb ik vanochtend goed boodschappen gedaan, dat was gisteren een beetje mijn probleem. Het was goed dat Lunéville maar op zo'n korte afstand lag, want ik kon niet veel langer fietsen. Dat lag duidelijk aan mijn manier van fourageren. Vandaag had ik genoek fruit en yoghurt e.d. om de middag een opkikker te geven. Morgen kom ik door bewoonder gebied dus dat zal wel geen probleem opleveren.

Zojuist de baard verwijderd. Dat is lastig met een zwitsers zakmes en een krabbertje, maar ik heb geen sneetjes opgelopen en zie er weer netjes uit.

Lunéville (E)

I arrived today in Lunéville, a town just east of Nancy (Lotharingen). The countryside is beautiful, many forests, small rivers, hills (some very steep), very small sleepy villages.

Lunéville has a chateau because at the end of the 18th century it was the capital of Lotharingen (instead of Nancy) and the chateau has a beautiful big garden. Exactly 758 km to go of which 400 through the Ardennen.

The wheather, today was perfect, starting with a very cold fog. After an hour the sun came through and stayed. Now, at 21:00 it starts to drizzle, but at last, all my things are dry.

Actually I don't have to complain about the wheather at all. Sometimes I have a rainy day, but on the bike that is not too bad, as long as you are not getting cold. When I arrived at the camping site it was always dry, so that I could dry my very wet tent. I have sun, but not too much and not too hot. That is OK. Cycling with too much sun is not very fine. So until now I aj satisfied, hope we keep it like this.

Lunéville

Er hangt een dikke mist maar ik weet dat de zon de strijd niet heeft opgegeven. Voorlopig is het echter knap koud, ik schat minder dan 10 ◦C. Zondag, dus eerst maar even een bakkertje opzoeken want andere winkels zijn hier niet open.

Als de zon een beetje doorkomt ga ik toch maar ontbijten op een bankje. Ik zit al 2 dagen te rommelen met de versnelling. Ik kan hem maar niet precies afgesteld krijgen en dat is met klimmen erg vervelend want dan kan hij zomaar een kettingwieltje doorschieten, wat de ketting een enorme dreun geeft, ik schrik ervan en ik kan uit mijn ritme raken, juist wanneer ik het het hardste nodig heb, nl. om dat topje te halen zonder te hoeven stoppen. Ach ja de perikelen van een fietser in Frankrijk. Gisteren ben ik er wel drie kwartier mee bezig geweest, op en afstappen, afstellen, proberen en weer afstappen. Waarschijnlijk doet de fietsenmaker het efficiënter, maar die kan hem ophangen.

Het landschap blijft schitterend. Veel bos en landbouw gebieden ertussendoor. Heuvelachtig met af en toe toch stevige klimmetjes.

De eerste grote stad waar ik doorkom en waar eindelijk koffie te krijgen is is Charmes aan de Moezel en daar is niets te zien. Ik ben inmiddels ten noorden van de Franse waterscheiding aangekomen, daar waar al het water via Moezel, Rijn en Maas wordt afgevoerd, ipv naar de Middellandse zee.

Kleine dorpjes, bijna dood. In Lunéville wil ik wel stoppen. Voor vandaag is het welletjes na 90 km. Ik wil wel weer wat rustig de tijd hebben om even te rommelen na het fietsen. Zo de huishoudelijke dingen doen en de fiets nakijken.

Lunéville kan ik mij niets van herinneren van 6 jaar geleden en dat had eigenlijk wel gemeoeten. Er staat een indrukwekkend Chateau van de vroegere hertog van Lotaringen met enorme tuinen daarachter. Er speelt een gezellig Jazz bandje. Alles goed voor een site seeing wandelingetje.

Darney

Eerst een heel stuk vlak bij de Saone gefietst, die steeds smaller, maar daardoor ook steeds mooier wordt. Een prachtig landschap. Aan het eind van de ochtend kom ik in Soing aan waar ik de "Groene weg naar de Middellandse zee" ga volgen, alleen de andere kant op. Ik heb dit gefietst 6 jaar geleden. Ik zal na Luxemburg alleen een alternatief ftraject volgen. Ik herken meteen al wat stukken, o.a. de St Alban tunnel in de Saone. Daar gaat de Saone, althans een kanaal ervan onder de grond door om een meander af te steken. In de middag door grote 'forets domaniales' gefietst. Ik zit inmiddels in de Vogezen.

De camping in Darney is tamelijk verlaten en onbeheerd. De politie komt nog wel een inspectie rondje over het terrein rijden. Mijn buurvrouw Tanja is aangenaam gezelschap en dus hebben we samen wat gedronken en gegeten. Zij fietst dezelfde kant op als ik, alleen zal ik waarschijnlijk wat sneller gaan.

Het is weer prima weer en dat is maar goed ook, want er moeten wat dingen droog gaan worden.

Vandaag 116 km gegaan

Gray

Gisteren avond was er na het avondgebed een toespraak door de prior. De inhoud stond natuurlijk in het teken van verbondenheid, hoop en vrede.

De organisatie was echt op zijn Taizé's. Moet je voorstellen, meer dan 4000 mensen in die gigantische kerk. Er zijn denk ik minstens 30 talen vertegenwoordigd. Binnen 10 minuten zit iedereen die dat wil op plekken bij koptelefoons of luidsprekers waar vertalers de woorden van de prior vertalen. Van Chinees tot Roemeens en van Duits tot Spaans. Toen ik bij de koptelefoons zat voor Nederlands, maar die niet gebruikte omdat mijn Frans acceptabel genoeg is, hoorde ik op een afstandje door al die luidsprekers echt Babel. Minstens 8 talen door elkaar (talen die niet via de koptelefoons werden doorgegeven, omdat de groepen te groot zijn). Maar toen ik later bij een van die luidsprekerregio's ging zitten, was het toch echt duidelijk één taal die je daar goed kon verstaan.

Vanochtend bewolkt. Het eerste stuk (35 km) tot aan Chalons s Saone gaat over een strak fietspad, la voie verte. Een oude stoomspoorbaan. Schiet lekker op, is rustig en mooi, maar na verloop van tijd wat saai. Af en toe zijn er chicanes als er een weg kruist. Na verloop van tijd was de uitdaging natuurlijk (om de saaiheid wat te elimineren): hoe krijg ik dat lange ding liggend door die chicane heen zonder te vallen. Tegen de tijd dat ik in Chalons was beheerste ik die kunst (ze werden ook wel wat makkelijker, moet ik toegeven).

In Chalons is het over met het mooie weer en kan ik een regenachtige dag tegemoet zien. Geen foto's van Chalon. Vast en zeker een bezienswaardige stad, maar om een of andere reden ga ik die niet bekijken als het regent.

Als ik Chalon uit rijd gaat dat via een industrieterrein. Een van de ellendigste plekken op zo een terrein zijn de industriespportjes, die lopen altijd scheef op de weg. Ik had het kunnen weten (niet de eerste keer). Een behoorlijke vaart, ik probeer met een bocht loodrecht op het spoor uit te komen. De eerste rails voelt al verkeerd en ja hoor de tweede rails: met een enporme schuivert onderuit. Wta had ik weer de pest in. De eerste auto weet mimj te ontwijken en rijdt door. De derde, een vrachtwagen stopt en toont voldoende belangstelling om deze zieligerd weer bij zinnen te krijgen. Iets van: chemin de fer avec de pluie c'est funest. Gewoon voorzichgtiger zijn. Ik herinner mij dat ik 6 jaar geleden in Strassbourg op iedere straathoek, met stalen putdeksel en regen plat ging. Oh what a shame!!!

De route blijft redelijk vlak, het lijkt wel de Zeeuwse eilanden.

Gray wordt mijn einddoel, ik heb zolang doorgefietst totdat het droog werd, anders zou het de eerste keer zijn dat ik de tent op moet zetten bij regen.

Uiteindelijk nog 149 km gefietst. Nog even gauw Gray in en mijn verdere, reeds bekende tradities voortzetten.

Rustdag

Vandaag is rustdag. Dus rustig opstaan (8:00), ontbijten. Daarna naar St Gengoux (8 km) om de weblog bij te werken.

Om het middaguur naar Taizé voor de gebedsdienst, daarna Cluny. In Cluny was ikal een paar keer geweest en ik was van plan om eens van haar bezienswaardigheden te bekijken. Cluny is een van de belangrijkste kloosters van Europa in de middeleeuwen geweest, dus toch maar eens bezoeken??? In het centrum raakte ik eerst in gesprek met een Belgische man die met de ligfiets op reis is. Zijn ligfiets barst van de problemen dus hij had heel veel advies nodig. Daarna raakte ik in gesprek met Bert en Hanneke op het terras, en dat duurde verder de hele middag. Dus weer geen historisch Cluny, maar ik zal hier zeker nog eens komen.

Terug naar Cormatin en op een terras maar een lekker diner gepakt, want ik denk dat ik vanavond toch nog wel even naar de dienst ga.

Totaal was deze rustdag toch wel goed voor nog eens 65 km, alleen in vlak terrein en zonder bagage. Echt rust!!!

I have updated the map and picture

Taizé

Het laatste traject tot mijn volgende rustdag is heuvelachtig, glooiend en zeker niet meer zo heftig als de laatste dagen. Toch nog wel 90 km.

De meest interessante stad waar ik doorkom is Charolles, van de Charollais koe, maar ook van een boel bekende middeleeuwse graven (Karel de stoute ...). Een belangrijke plaats toendertijd. Goed om even rond te stappen.

Om 2 uur ben ik in Cormatin waar de dichtstbijzijnde camping voor Taizé is.

Ik ben blij dat ik hier weer ben. Taizé is voor mij al sinds 37 jaar een plek waar ik graag (als de gelegenheid zich voordoet, eens in de paar jaar, maar ik fiets er ook wel 150 km voor om) even rust zoek. In dit minidorpje met hooguit enkele tientallen inwoners (als die er nog zijn) is sinds de oorlog een oecumenische broederschap gevestigd. Sinds de zestiger jaren trekken er wekelijks duizenden jongeren van over de hele wereld naar toe om samen hun geloof tot uitdrukking te brengen. Daarvoor zijn ze een week in allerlei bijeenkomsten met elkaar bezig rondom thema's. Gelovig of niet iedere gebedsdienst blijft een imposante gebeurtenis door zijn eenvoud, het gezang en de saamhorigheid. Het Taizé-zingen is altijd eenvoudig, korte zinnetjes, meestal canon of meerstemmig, met guitaar begeleiding. In ontzettend veel talen. Allerlei Christelijke geloven komen aan bod.

Sinds '70 is er in de kern weinig veranderd, behalve de professionaliteit van de voorzieningen en de jongeren zijn nog steeds jongeren en het zijn er nog steeds duizenden. Met natuurlijk een aantal verstokte 'oudere jongeren' zoals ik.

De gebouwen waren vroeger legertenten. Overal groepjes jongelui zittend en staand, pratend, zingend en etend (ik kom net rond die tijd).

De kerk is 20 jaar geleden uitgebreid, er kunnen minstens 10000 mensen in en anders is het op de grond inschikken.

De communauteit lijkt wel steeds groter te worden, volgens mijn schatting zijn er nu zeker 150 broeders. 3 jaar geleden was ik hier op de dag dat de prior (Roger Schütz, de oprichter) in de kerk doodgestoken werd, wie bedenkt dat nou??? 95 jaar oud De huidige prior lijkt erg jong, begin 40????

Ik zit nu in het nagezang van het avondgebed. Eigenlijk niet om afscheid van te nemen.

Ik vind dit prachtig, een mijlpaal.

Nu ga ik het stikdonkere weggetje bergaf. Altijd een behoorlijk avontuur, hoe goed je licht ook is.

 

Gelukt, uiteindelijk was een vriendelijke passerende automobilist bereid om vlak voor me te blijven rijden, zodat ik wat kon zien.

Taizé, Burgundy

Today I arrived in Taizé, a good place for my next relaxing day. After the mountains of Auvergne was the last day quite smooth en hilly.

Taizé is my favourite place, since 37 years to pass by, now and then. Since WW2 there lives an oecumenic community and since the roaring 60s many young people, from all over the world, come here every week to experience their common belief and have discussions around themes.

Since '71 in principle nothing has changed only the facilities have grown more professional to be able to receive thousands of people every week. Since 20 years the church can hold, I estimate, 10000 people. In '71 there were army tents where now are buildings, but the youth is still the youth, with a few older youths, like me.

Groups olf people, standing, sitting, eating, talking, singing.

The prayers are impressive in its simplicity. Short sentences sung in multi voices or canon, with only a guitar as support.

The athmosphere is of great sence of community.

The community seems to grow, I think now about 150 monks. 3 years ago I was here on the day that Frère Roger Schütz was stabbed by a knife and murdered in the evening prayers. You could not imagine this. 95 years old. The actual prior is much younger, I think 40.

I am very glad to be here and to take a day off.

 

I was writing this in the aftermath of the evening prayers. Difficult to tear oneself loose, but I had to ride down the hill along the darkest road I know. Even with the best lights on the bike an adventure. At last I have asked a friendly cardriver to stay just in front of me, so that I could use his lights. That went pretty fast downhill.

 

La Pacaudiere

Dit was de eerste ochtend dat mijn tent compleet droog was bij het inpakken (geen condens). Het was gisteren avond ook warm. Kennelijk het effect toch van de hoogte en de zijde van de bergen. Naar Thiers lijkt een makkie, maar om de stad in te komen ....... De eerste keer dat ik moet duwen, het ligt behoorlijk hoog en de weg afsnijden helpt niet echt. Of dat duwen nou zoveel beter gaat met clips onder je schoenen???? Die klip is van staal en glijdt op steen. In ieder geval weer heel wat vocht kwijt geraakt.

Thiers is ook de moeite waard met een middeleeuwse kern.

Na Thiers begint het klimwerk weer, een colletje van 870 m. Het gaat behoorlijk hard regenen, dus moet ik me goed aankleden, vooral bij het afdalen wordt het behoorlijk koud. Ik gebruik een dubbele lunch, een 'zwerverslunch' bij het bushokje, vóór de regenbui en een lunch na de afdaling en na de regenbui: een verrukkelijke omelet au bleu d'Auvergne, om op te warmen. Wat een zielig weer, hoewel te heet ook niet goed is. Af en toe harde regenstriemen en onweer.

Ik nader het Loiredal en dat is vanuit de bergen een prachtig gezicht en een beetje een opluchting. Maar ondanks dat zicht ben ik nog lang niet van het klimmen af. Vandaag 107 km gedaan, ondanks de bergen, de regen nood niet tot tentje opzetten dus kan ik beter door fietsen. Ik zit nu op ruim 2060 km. Als ik op de camping aankom is het droog, hopen dat dat zo blijft.

Billom

Vandaag de klim naar mijn hoogste pas van deze Tour de France gemaakt, naar 1212 m bij Besse. Het leek er zo zwaar uit te zien, maar het was gewoon 2,5 uur doortrappen met een paar steile stukjes. Viel allemaal erg mee. Er was niet eens een bordje waaraan je kon zien dat je op het hoogste punt bent. Daarna in Besse afgekoeld, een leuke plaats met een grote markt en ontzettend druk.

De afdaling was heerlijk, een half uur niets doen, alleen maar heel goed opletten, want 64 km/hr is toch verraderlijk.

Bij de volgende stijging kwam ik een Duitser tegen die een grovere kaart bij zich had dan ik en dat helpt niet echt als er afgesloten wegen zijn. Hij had, met de fiets in 2 jaar inmiddels 35000 km gefietst, over de hele wereld. Zijn kas raakte leeg dus hij moest weer aan het werk.

Na 80 km blijf ik maar even in Billom hangen een mooie middeleeuwse plaats. Het is te heet om door te gaan naar Thiers en bovendien heb ik een hekel aan die grote plaatsen om te verblijven. Het is pas 3 uur, dus zwemmen lijkt mij goed. Het is vandaag een ronduit hete dag, de eerste echte,Ik krijg gratis toegang tot het zwembad. Onder de douche komt de badmeester me melden dat een bermuda niet toegestaan is. Dat had ik eigenlijk wel een beetje verwacht, maar je weet maar nooit of ze wat soepeler zijn. Mijn zwembroek is niet zo een lange bermuda. Maar helaas, geen verkoeling. Wat zijn ze in Frankrijk toch principieel, of in Holland te los???(met de hygiene). Dus de stad maar weer verkennen. Pitoreske stukjes te zien.

Billom (E)

I want to got to Burgundy and originally I tried to avoid, as much as possible, climbings. It is France so climbings are unavoidable. So, on second thought, I thought that it is still true that the shortest connection between two points the straight line is. So I drew a straight line to Taizé and planned my route around it. And it goes over two passes, one of 1050 m and the other over 1212 m. The alternative is about 100 km more riding and with a lot of climbings in it. It is only the idea!!!

After all those 2 passes were not so bad, only for some hours riding on and putting some more power on your legs, with some steep passages. It is only the idea!!!!

It is beautiful wheather today, bright, sunny and a little bit too hot. The last days were actually much better to cycle, many more clouds, and not too hot. Billom is a nice medieval town with some picturesque places.

On my way I met a german guy, with a bike, who had biked 35000 km all around the world in 2 years. He ran out of money so he had to go home again.

Condat, zondag 17/8

Het was gisteren avond koud. Zo koud dat mijn andesmuts uitkomst bood. Ik zit wat hoger en dat zal zeker invloed hebben, daarnaast werd het uiteindelijk helder. Gezien het gigantische uitgaansleven in deze stad ben ik maar vroeg naar bed gegaan. Er zijn 3 cafe-restaurants hier die zeer uitnodigend leeg staan. Ik vraag me af of hier wel eens een tourist komt. Dan toch zeker de rustzoeker.

Het is zondag en toch zijn alle winkels open, ook in de volgende stadjes.

Ik heb na mijn klimervaring, gisteren, besloten dat de stelling: "de kortste verbinding tussen twee punten is een rechte lijn" ook voor mij gaat gelden, zelfs al gaat die over de hoogste top. Die probeer ik al een paar dagen te omzeilen, maar ik ben dan waarschijnlijk zo'n 100 km langer aan het op en neer gaan, terwijl ik beter kan doorbijten. Ik heb dan ook een lineaal tussen St Privat en Taizé (Bourgondië) gelegd en daar de route op gekozen. Bergen of geen bergen (dat is het hier toch overal, had ik maar in Nederland moeten blijven). Dat worden dan 2 fikse pieken, een van 1000 m, de Col de la Beeseyre, en een van 1212 m, de Puy de Montchal (ergens midden in de Auvergne, Centraal Massif noemen ze dat geloof ik). De ochtend was al flink klimmen. De frustratie komt pas als je ziet dat je twee uur aan het klimmen bent geweest en daarna 100 m lager bent uitgekomen dan het startpunt (rara hoe kan dat?). Terwijl je toch hoopt dat klimmen leidt tot hoger uitkomen.

De Col is verrassend mooi, zeker na dat klimmen. Daarna leg ik in Condat aan, na 83 km, eigenlijk vlak voor de volgende piek. Om die plaats te verkennen heb je veel hoop nodig. Er slingeren een paar wegen doorheen en om iedere hoek hoop je dat de gezelligheid je ineens tegemoet komt. Niets van dat al, alles is dicht. Terug lopend naar de camping kom ik een kroegje tegen waar ik toch nog mijn dagelijkse portie alcohol kan nuttigen, in de vorm van 2 biertjes.

Hier is niet de goede telefoonprovider dus ik kan dit bericht niet verzenden. Wachten totdat ik ergens anders ben.

Op een terrasje in Besse, na 2,5 uur klimmen en de niets zeggende top, kan ik dit bericht verzenden.

St Privas

Om te fietsen is het weer eigenlijk perfect. Niet te veel zon, maar toch regelmatig. Niet te heet. Tijdens het fietsen geen of nauwelijks regen. Alleen op de campings, dus 's avonds heb ik regelmatig last van regen, gemiddeld om de dag. En dan bij voorkeur als de camping de faciliteit van een tuinstel biedt. Zo'n heerlijke tafel met twee banken er aan vast, waar een primitieve kampeerder zoals ik zo van kan genieten. Tenminste als het niet regent. Ik ben natuurlijk niet voor een gat te vangen en laat me niet ontmoedigen. De tarp gaat over de tent en het matrasje wordt in de stoelhouder gevouwen en ik heb een komfortabele en droge zit. Zachtjes tikt de regen op mijn da-hak-je (gezellig, maar dat kan beter).

 

St Privas ligt ergens in de bovenloop van de Dordonge, in de buurt van de Gorge. Dat betekent dat ik vandaag vooral veel heb geklommen en dat zal de komende dagen niet anders worden. Uiteindelijk moet ik toch ergen aan de oost kant van Frankrijk zien te komen.

Iedereen die ik de weg vraag meldt me wel: maar dat is wel klimmen hoor, alsof ze niet geloven dat ik dat kan.

Ik had al gemeld dat het hier barst van de Engelsen. Het lijkt wel alsof het programma "een mieuw begin" hier is uitgevonden. Het zijn niet alleen toeristen, maar er wonen ontzettend veel Engelsen ook. Ze hebben een ding gemeen: ze spreken nauwelijks Frans en daarnaast heb ik de indruk dat een aantal zich gedraagt alsof het land van hun is. Als ik wat onhandig manipuleer met de fiets krijg ik van Fransen alle begrip, maar een aantal Engelsen gedraagt zich ronduit onbeschoft. Ik geloog dat Hollanders van tijd tot tijd in het buitenland zich ook zo kunnen gedragen (generaliseren is natuurlijk altijd lastig).

Vandaag, ondanks de bergen toch nog 90 km afgelegd. Ik lig nu 100 uur te liggen.

Vandaag is zoon Wouter en kleindochter Esmee jarig. Na ze te hebben gebeld neem ik natuurlijk een extra wijntje op hun gezondheid.

Een mooie, nagenoeg lege camping. Hier kosten campings erg weinig, de meeste zitten rond de €5-6. Deze kost €3,60. Kom daar in Nederland nog eens voor. Het lijken wel weer Boliviaanse prijzen (niet de supermarkt en de koffie overigens).

Dordogne, Souillac

Bergerac is een gezellige plaats met een mooie vieille ville. De rustdag echt rustig doorgebracht. Wandelingetje heen en wandelingetje terug. Weer wat overbodig 'gewichtig' kaart materiaal naar huis geretourneerd. Weer 2 kg lichter. Vanochtend was het heel somber. Ik zoek de kleine rustige weggetjes langs de Dordonge. Dat betekent toch wel wat klimwerk. Zo gauw ik een sterke klim op de kaart zie, probeer ik een omweg te vinden, maar kies uiteindelijk wel voor natuur en omgeving. De N wegen zijn vaak wat vlakker maar veel drukker. Alle dorpjes met bijbehorende terrasjes lokken om aan te leggen. Toen ik net een ferme stijging wilde inzetten brak mijn ketting. Dat gebeurt natuurlijk alleen als je omhoog gaat, dus je aandrijving niet kunt missen. Onmiddelijk remmen is de eerste ingreep en proberen niet om te klappen. Dus even paniek. Dat heb ik in 20000 km nog niet gehad, en hij is nog redelijk nieuw. Dan kom je er pas achter hoe lang die ketting echt is: 3 m. Het hele ritueel: alles afpakken, repareren en proberen die gore zwarte klauwen schoon te krijgen. Ik had net wat gewicht willen bezuinigen op mijn watervoorraad (bewoonde wereld), gelukkig heb ik dat niet gedaan. Daarna hoort natuurlijk een extra terrasje ook bij het ritueel, als beloning. Het landschap is schitterend en de uitzichten over de Dordonge wonderschoon, zeker na weer een klimmetje.

De dorpen zijn echt touristisch, maar zeker ook wel mooi om te zien. Ik ben ca 14 jaar geleden met mijn zoon Wouter in dit gebied op vakantie geweest, en herken nog veel.

Na 112 km beland ik in Souillac. Het bekende ritueel van tent opzetten, douchen, biertje drinken, eten koken, weblog bijwerken, mailtjes verzenden/ontvangen wordt nogal doorbroken. Ik moet nu de volgende dag goed voorbereiden en zo duurt mijn biertje extra lang. De gekochte Michelin atlas is perfect. De grote zorg is natuurlijk hoe kom ik het mooiste en efficientste van A naar B. Het centraal massief ligt een beetje te veel in de weg en ik heb geen zin in te veel klimwerk, hoewel dat zeker niet helemaal te voorkomen is.

Bergerac Souillac (E)

Today my trip goes through the valley of the Dordonge, from Bergerac to Souillac, 112 km. For me a rather well known region because 14 years ago I was here with my son Wouter on holidays. I recognise the beautiful and touristic places well. I try to take as much as possible small roads unless it costs me too much climbing. The panoramic views are beautiful.

At the end of the morning, while starting a new climb my chain broke. This never has happened to me in 20000 km (with this recumbent). Then you see actually how long this thing is: 3 m.

In my daily ritual something has changed. Drinking my beer costs 3 times as much time because I have to prepare my next days trip very carefully. The Michelin atlas is perfect for this. Every detail is on the maps. The only problem I have is to find the most efficient ways from A to B (not too crowded and not too many steep cimings).

Today I updated my pictures and map

Terugkeer

Vanochtend heb ik besloten om niet verder te gaan naar Spanje. Ik ben al twee weken tegen mezelf aan het knokken en heb daar geen goed gevoel over. Feitelijk had ik dat al voor deze tocht, maar ik dacht dat dat wel over zou gaan, of wilde het niet toegeven. Feitelijk ontbreekt de spirit en dat is wat je wel nodig hebt om dit, alleen, te doen. Toen mijn knie gisteren avond weer begon op te spelen, waar ik vandaag dus wel knap last van had, was dat de druppel. Tom, herken de signalen!!! Daarom ga ik nu rustig langs een andere route op huis aan. Dat zal nog wel 2 a 3 weken duren en ik zal zeker mooie plekken tegen komen. Ik vind het heel jammer, maar het stomste wat je m.i. kunt doen is, omdat je het niet durft toegeven, door te gaan.

Ik zal er zeker nog wel achter komen waarom ik dit slechte gevoel had, want het is voor het eerst dat me dit overkomt.

Return home

This morning I have decided not to go on into Spain. I am fighting myself already for two weeks and I do not feel comfortable with that.

In fact I did not feel well about this tour before I started, but was not able, or did not want to admit it. I thought this bad feeling would pass away.

In fact the right spirit is missing, and that you need the most.

My knee was protesting last night again and that was the last drop.

Recognise the right signals.

So slowly I will return home along another route and it will take about 2 to 3 weeks. Defenitely I will see some beautiful places but French and not Spanish.

I feel very sorry for this. I defenitely will find out what is the real reason, because this is the first time I encounter this.

Bergerac

Met een vreemd gevoel ga ik op weg naar Ste Emilion. Nadat ik heb besloten om niet door te gaan fietst dit wat vreemd. De weg staat volledig in het teken van het beroemde wijngebied en het barst van de Chateaux.

Ste Emilion is een mooie plaats ook volledig vergeven van de wijn. Eerst maar een boekhandel om de Michelin atlas te kopen. Ik zal de route opnieuw moeten uitstippelen. Gelukkig hebben ze deze atlas hier. Het tweede deel van de dag ga ik op weg naar Bergerac, langs de Dordonge, in oostelijke richting. Voor het eerst wind mee. Wat een verademing!!! Dat scheelt wel ongeveer 4 km/h gemiddelde rijsnelheid. Vandaag 95 km gereden.

Op de camping blijken afgelopen nacht 12 fietsen gestolen te zijn. Dus ik zoek een heel dikke boom op.

Bij mijn biertje is op het plein een leuk jazz combo aan het spelen, verhoogt de sfeer.

Bergerac lijkt een leuke plaats om een dag rust te houden.

Le Pizou

Het heeft vannacht enorm gegoten. En ik werd steeds wakker van de overbuurhondjes. Ik dacht steeds dat ze aan mijn spullen zaten. Daar heb ik al eens slechte ervaringen mee. Een beetje later op pad ("ik had geen zin .... om op te staan"). Het is zwaar bewolkt en behoorlijk koud. Ik rij langs de bronnen van de Touvre, Indrukwekkende plassen en je ziet het water met kracht omhoog komen. Hieronder schijnen grotformaties te zitten.

Aubeterre s Dronne is een mooi dorp met een enorme in de rots uitgehouwen kerk. Eglise monolith. Verder is er een prachtige St Jacobskerk te zien. Het is een mooie bosrijke route. Ik kom door de Dordonge en in de Gironde. Het barst hier van de Engelsen. Het is moeilijk om voedsel te kopen en er is nagenoeg geen bar open.

Op weg naar de camping kom ik langs een manege, waar bijna alle paarden voor mij op hol slaan. Een gooit er zelfs zijn ruiter af. Ik doe toch heel voorzichtig!!l

In Le Pizou is vanavond feest, trouwens iedere dinsdagavond. Dus nadat ik de tent heb opgezet in het volgende dorp begeef ik mij nog even in het feestgedruis. Dat gedruis bestaat voornamelijk uit etende en drinkende mensen met wat begeleidende muziek en omzoomd door handwerk kraampjes. Na mijn bakje patat met salade en ijs toe te hebben verorberd ga ik maar weer naar de camping die overigens mooi aan de rivier ligt.

Brie (E), means English

Today an Etappe, from Poitier to Brie (not of the cheese, I think, because I do not smell anything). 131 km across a lot of hills. I felt very well. It was good to stop in Poitier, yesterday, because of recuperation and to see the town.

In Brion I had hoped to find a cafe (my book indicated) (every morning after 40 km I appreciate that), but there was nothing. So I asked a guy in a car. He spontaniously offered me a coffee in his home. Thank you Michel, very nice!!!

In Charroux there are the ruins of a 8th century monastery (Charlemagne), with an exceptional tower. On the bench was a 70 year old guy sitting with whom I talked somewhat. I think he was sitting ther all his life, and talked to every pilgrim.

At the end of the day it started to rain, although the rest of the day was perfect for cycling, not too hot, but too much wind (again). I am busy changing my route. I changed it already to the eastern variant, with more variation, I hope. I have to decide whether I will cross the Somport pass (1632 m) instead of passing teh Pyrenees along the coast. I have a few days to go. You will here from me.

Brie

Vandaag fietst een stuk beter, was goed dat ik gisteren in Poitiers ben gebleven. Soms is het beter om je beperking te accepteren en er het beste van te maken. Was een mooie stad.

Na ca. 40 km heb ik altijd behoefte aan koffie. In Brion stond (in het boekje) aangegeven dat er een cafe moest zijn. Niet dus. Toen ik het aan een man in een auto vroeg bood hij mij direct een koffie aan. Hij stapte uit en nodigde mij uit op de binnenplaats van zijn huis. Michel heette hij. Erg vriendelijk.Op deze etappe is nagenoeg niets te beleven.

In Charroux staan de ruines van een klooster dat uit de tijd van Karel de Grote stamt, met een merkwaardige klokketoren. Ik raak in gesprek met een man van 70, die daar waarschijnlijk zijn hele leven al op het banje zit en alle pelgrims aanspreekt. Gezellig, maar hij wist niet hoe een digitaal fototoestel werkt.

Pas aan het eidn van de dag merk ik de vermoeidheid (zo hoort het ook). Het verschil tussen een goede en een slechte dag is in gemiddelde snelheid overigens nauwelijks merkbaar, Scheelt ongeveer 1-2 km/uur (rond de 17).

Ik ben bezig met mijn route aanpassen. Onder Poitier heb ik besloten om niet de nustroute te nemen, omdat ik denk dat de oostelijk meer afwisseling brengt. Nu moet ik nog kiezen tussen het passeren van de Pyreneen langs de kust of gewoon een van de passen (Col du Somport, 1632 m) over te steken. Die van St Jean Pied de Port heb ik 3 jaar geleden al over gelopen,dus dat hoeft niet meer. Ik ben wel nieuwsgierig naar de Somport en heb geen zin in de stedelijke gebieden aan de kust, ook daar heb ik al eens gefietst, naar Bilbao. Ik heb nog een paar dagen en heb mijn onvolprezen fietsvriendin al geconsulteerd. Jullie horen de uitslag wel.

Ik ben tot Brie (niet van de kazen, denk ik) gekomen. 134 km en een tptaal van 1340 km, dus ruimschoots over de helft (van de enkele reis natuurlijk). Het regent op de camping, terwijl het de hele dag perfect fietsweer is geweest (exclusief die eeuwige wind).

Poitiers

Today I won't go any farther then Poitiers, only 60 km. It is a town very worth visiting and my legs do not the work I would like them to do.

Poitiers has a lot of interseting historical places. In one of them, the pilgrim's church of St Hilaire, I enjoyed a concert of Haendel: "The ways of Zion do mourn" (choir and organ). Wonderful in such acoustics.

For a tourist it is easy to find the highlights, they simply painted coloured lines on the pavement.

I close my visit to Poitiers with a dinner on a terrace (with a drizzle).

Poitiers

Vandaag heb ik voor de verandering de duiven maar eens gewekt in plaats van andersom. Ik ben dus al om 6:50 vertrokken, in de ochtend fietsen is altijd het lekkerst. Bij het van de camping afrijden had ik mijn versnelling niet goed staan en mijzelf overschat en dus kantelde ik om. Dat is nooit erg, maar dit was de eerste keer deze tocht.

De weg naar Poitiers is niet bijzonder zwaar, behalve de gebruikelijke wind tegen en korte stevige klimmetjes. Toch lijkt het weer alsof ik lood in de benen heb. Ik heb het gevoel alsof ik niet vooruit kom. Toch valt dat gezien mijn gemiddelde snelheid (objectief) wel mee. Ik kom weer een paar prachtige kastelen tegen, zoals dat van Dissay, het voormalige buitenverblijf van de bisschop van Poitiers.

Daar besluit ik om de middag maar uit te trekken om Poitiers te bezoeken. Dus wordt het vandaag een korte fietsdag. Komt goed uit vanwege mijn lood.

Poitiers ligt op een paar stevige heuvels en de camping ligt er nog een behoorlijk eind vandaan.

In Poitiers hebben ze met 3 gekleurde lijnen routes uitgestippeld langs bezienswaardigheden, heel praktisch. In de kerk van St Hilaire, de oudst bekende bisschop van Poitiers (4e eeuw), de kerk is uit de 11e eeuw, val ik met mijn neus in de boter. Er wordt een concert gegeven van Haendel: "The ways of Zion do mourn" (gemengd koor en orgel). De kerk is een echte pelgrimskerk, veel ruimte voor de grote stroom pelgrims uit die tijd. In zo een omgeving kan ik een dergelijk concert wel waarderen.

Na het concert nog even de blog bijgewerkt in een cybercafe, een diner gebruikt op een terras (helaas is het weer er niet naar) en Poitiers is geslaagd.

Dangé St Romain

Soms vergeet ik dingen te vermelden, die toch wel aardig zijn (wat is vermeldenswaard? Het zijn natuurlijk allemaal maar kleine belevenissen). Ik stuur de stukjes weg en kan ze dan pas aanpassen als ik achter een echte computer met internet kom. Dus voeg ik die vergeten dingen maar, niet echt chronologisch, toe in een volgend stukje.

Gisteren avond wilde ik lekker douchen. De camping is bij het zwembad. Ik sta dus 5 minuten te wachten totdat de straal warm wordt. Niets van dat al. Dus een diepe zucht en onder de koude douche. Na de sauna altijd lekker, maar kennelijk nu ook na een fietstocht niet slecht. Ik zal het niet vrijwillig kiezen, maar toch ...

Vanochtend behoorlijk vroeg weg. Het is prachtig weer. Op de straathoek bij de camping zitten 2 jongens en 2 meisjes (tussen 20 en 25 jaar) te ontbijten. Het hele spul springt op en rent naar me toe. Ze kletsen honderd uit en door elkaar en willen alles weten. Vooral een van de jongens is bijzonder druk, als een indiaan danst hij om me heen. Ik moet zeggen dat de meiden nog het meest intelligent reageren. Die snapten al snel waar mijn voertuig toe diende en hoe het werkte. Daar ging mijn tijdwinst. Na enig gekalmeer van mij kon ik ze nog de weg vragen.

De tocht naar Tours is best wel mooi, langs redelijk wat wijn chateaux. De aankomst in Tours is ook mooi. Een behoorlijk grote stad met een mooie cathedraal (St Julien), waar op dat moment een uitvaart mis werd gehouden. De binnenkanten zijn hier minder imposant dan de buitenkanten. Eerst op zoek naar een sportzaak, waar ik een nieuwe (microfiber) handdoek moet kopen. Daarna lekker rustig van de Capucino met ... genieten. Eindelijk eens een echte capucino (zonder slagroom en dus alleen met melk).

Ook nu heb ik heel wat rivierdalen met een paar pittige klimmetjes. Tours heeft me erg veel tijd gekost, vooral de uitgang zoeken. In een garage vraag ik de weg. De pompbediende verwijst mij naar le patron, die vervolgens alle tijd neemt om de pompbediende uit te foeteren omdat hij de rommel moet opruimen. Als ik dan vriendelijk vraag: "Comment ça va?", begint hij weer te foeteren en helpt mij vervolgens heel vriendelijk. Mannetjes gedrag???? Wie is de baas?

Na 114 km kom ik in Dangé St Romain aan. Een aardig klein plaatsje, met een aardige kleine camping en een leuk terrasje. Vlak bij staat Maison Hode een merkwaardig gebouw met een klokketoren. Het grote verschil tussen de Spaanse klokken en alle andere klokken in Europa (denk ik) is dat de Spaanse klokken gebarsten klinken, blikkerig, de andere zoals het hoort zangerig.

Op deze camping heb ik ook weer een tijd op een warme douche staan wachten. Het wilde maar niet komen en toch was het weer een heerlijke douche. Het zal wel in de prijs van de municipals zitten. Ongekend laag, steeds rond de € 5. Dat ken ik in Nederland niet.

1170 km

At last I have found my rhythm. I think it was a matter of "internal protest against the unknown factors": heat, distance, mountains, loneliness. Not all are unknown to me, but this tour has everything more than I am used to. It is a matter of changing my mindset. So now I like it!!!

Towns are interesting: after Chartres came Chateau Renault and Tours. Towns with a lot of history and interesting places. I visit them only at the surface, enjoying it without diving too deep.

Wheather is very good, with a quite strong wind opposite. I went for 10 days now, including a resting day in Chartres and made 1170 km. My aim was about 115 km a day.

The landscape is nice and quiet and I have seen a lot of Chateaux (wine), of which some are exceptional. The roads are most of the time through river valleys, that means quite flat but also with some steep hills.

Beautiful stars

In Chateau Renault (on the camping site) the sky is beautiful, at 23:00 hours. No moon (it was about 1st quarter), but he went away. No "light pollution". So stars, and stars and stars!!!! They say the moon is romantic, but I think this is much better! I like it. And Beethoven sonata Pathetique and a little bit of wine makes it even better.

Chateau Renault

Gisteren heb ik toch wat overbodige bagage stukken naar het postkantoor gebracht. Ik had tamelijk veel moeite met mijn tassen te sluiten en ik bedacht dat het wel eens verstandig kan zijn voor Spanje ruimte over te hebben voor fourage ipv voor een boek (geen tijd voor) een verrekijker (een keer nodig om flamingos te zien, die ik al zo vaak heb gezien) een baardtrimmer (dan maar af en toe naar de barbier, en thuis gaat hij er toch weer af), een bord (ik eet uit het pannetje), een fleece (een is genoeg, ik ga naar Spanje). Het scheelt in ieder geval wel.

Vanochtend zwaar bewolkt en regelmatig buitjes. Ik heb liever dat het doorregent. Nu moest ik steeds regenkleding wisselen. Het is een redelijk vlak stuk met een paar stevige klimmetjes er in. De route gaat hoofdzakelijk door de dalen van l'Eure en le Loir (niet la Loire, die ligt niet ver weg, maar deze bestaat ook). Onderweg kom ik weer een Limburgs stel tegen, die nu eens dezelfde richting op gaat, maar naar Compostela onderweg zijn. We komen elkaar regelmatig tegen, maar mijn tempo ligt uiteindelijk wat hoger, dus na een paar uurtjes ben ik ze kwijt. De plaatsen vind ik bezienswaardiger worden, met de nodige symboliek en historie van de Santiago route. Indrukwekkend dat zo ver daar vandaan nog zo een grote impact te vinden is.

Plaatsen als Bonneval, Chateaudun, Vendome en Chateau Renault hebben leuke historische plekjes.

De rustdag heeft mij goed gedaan. Ik heb wel veel last van de straffe tegenwind, maar ik fiets lekker door en neem het er ook van als de gelegenheid zich aandient, dus als er wat te zien of te verorberen is.

Aan het eind van de middag knapt het weer op.

Ik ben tot Chateau Renault gekomen, na 140 km, ik zit nu totaal op 1056 km en gemiddeld op 117,3 km/dag. Inmiddels heb ik 58,5 uur gelegen (klinkt gek!).

Chateau Renault heeft een mooi 11e eeuws slot met een bezienswaardige poort (wacht de foto's maar af). Op het dorps/stads plein is het aardig om een biertje te drinken, in vakantiestemming.

Updated pictures and map in the weblog

Chartres, rust.

Een uurtje verslapen/uitgeslapen. Het wordt een korte dag want ik hou in Chartres rust en dat is maar ongeveer 45 km. De weg is makkelijk, alleen de zon begint behoorlijk lastig te doen, ik ben m'n pet met klep verloren dus zal ik een nieuwe moeten kopen. In Maintenon drink ik bij het chateau van madame Maintenon (de vrouw van een of andere Louis) een kop Cap, dit keer weer met ...(ik heb wel eens lekkerder appeltaart gehad, dit leek een of aangebrand goedje, maar je moet alles leren waarderen). Daarna is het nog maar 15 km naar Chartres, waar de cathedraal al van ver zichtbaar is en boven alles uitsteekt. Tegen de middag ben ik op de camping.

Ik loop naar de stad, een heel gezellige stad. De cathedraal is absoluut een topper, vooral de ramen. Prachtige kleuren. Jammer dat de buitenkant vol in de steigers staat.

Terug op de camping is een Nederlands stel naast mij komen staan, uit Alkmaar, dat maak ik vaker mee. Echte wereldfietsers. Ze waren nu 3 maanden onderweg door Spanje en Portugal. Samen gegeten en gedronken en heel laat gemaakt.

Donderdag: vannacht weer een enorm onweer. Maar vanochtend was het rustig, maar bewolkt. Rustdag. Lekker dat niets moet. Behalve natuurlijk mijn fiets onderhouden, de weblog bijwerken, op zoek naar een nieuwe handdoek (de oude heb ik gisteren op de camping achtergelaten, stom he. Daar heb ik wel vaker last van, of is het zoiets als mijn geurcircel uitzetten: pet, handdoek, ... Zo wordt ik wel steeds lichter). Ik zit nu op 909 km en een gemiddelde van 130 km/dag.

Chartres

Today thursday. Yesterday I arrived in Chartres. A good place to take a day off. To my opinion sometimes I need also a quiet day, to relax my muscles and to visit some places and to do something else as biking. Else you run the risk of loosing your appetite in biking. Until now I have ridden 909 km, with a daily mean distance of 130 km. The wheather was good in general, only at night sometimes heavy thunderstorms. The road was excellent with a very good description, quiet roads. Chartres is a very nice town with a bequtiful cathedral. The windows especially are beautiful.
You can relax and take a drink at every streetcorner.

My neighbours at the campingsite are dutch, also from Alkmaar and also very experienced bicyclists, so a lot to talk.

For my English speakin readers

I expect to update my blog in English (includig pictures and map) once in every 7-10 days. That is the interval in which I expect to take a preventive relaxing day. I hope to combine this with an interesting town and an internet cafe (with full service). I write my Dutch texts on my communicator. My biking days are so long (12-13 hours) that I do not have enough time to synchronise Dutch and English messages, provided that I have also to drink my bear, eat, relax, write personal nessages and sleep. So that is a comprimise. Tomorrow I expect to arrive in Chartres, it looks like an intesesting city suited for staying a day longer. So by thursday/friday everything should be updated.

Conde s Vesgre, ooit van gehoord?

Minstens tot aan Chartres kom ik nogal wat bergjes tegen, verder zie ik te weinig dingen onderweg, dus ga ik maar eens wat terugschakelen. In Meru had ik het Paarlemoer museum willen bekijken. En uitgerekend dit museum is 's middags na 14:30 pas open, terwijl ik er om 11:00 langs kom. Dat is toch wat teveel gevraagd voor een cultuurminnend persoon als ik. Dus beperk ik mij maar weer tot een "cafe noir zonder" op het plein. Het lijkt afgelopen te zijn met de capucino en appelgebak, want ik wordt steeds doorverwezen naar de lokale patisserie. Ik had er al op gerekend dus heb ik snickers bij me. Vandaag lijk ik eindelijk in mijn rithme te komen. Dit is bekend soort gebied. Alweer een klim, net als ik er geen zin in heb. En na een half uurtje knokken komt het genoegen van horizontaal rijden, of nog beter: afdalen. Mijn maximale snelheid tot nog toe is 62.8 km en dat leek net verantwoord. Ik snap nog steeds niet dat ik 4 jaar geleden in het Schwarzwald 86 km heb gedaan. Ik moet wel gek zijn geweest, want voorzichtiger ben ik geloof ik niet.

Behalve dat geloof ik dat ik qua tempo heb omgeschakeld (we zullen zien). Ik bepaal 's middags pas waar ik verblijf, dat is toch iets anders als een dagafstand vaststellen.

Ik heb deze vakantie een onaangename relatie met campings. Ik kan ze steeds niet vinden (waarschijnlijk mijn eigen schuld) en het lijkt erop dat geen enkele Fransman (die ik de weg vraag) snapt wat een camping is en dat niet durft toegeven. Dat geeft een boel extra km's. Vandaag 137 km gedaan, brengt mijn gemiddelde op 146 km/dag, dat zal nog wel dalen. Ik rijd ongeveer 70% van de dag, die overige 30% ben ik koffie aan het drinken, boodschappen aan het doen of touristisch aan het verkennen (met niet zo veel resultaat moet ik zeggen, maar ik doe mijn best!).

Liancourt Clermont

Het heeft vannacht ontzettend geregend. Mijn was hing nog buiten, dus die is natter dan dat ik begon. Maar vandaag was het prachtig fietsweer. Best wel regelmatig zon, eindelijk geen regen aan het eind van de dag, maar helaas toch wel weer een stevige W-wind. Het stuk dat me beloofd is zou behoorlijk vlak moeten zijn. Inderdaad, maar ook wel de nodige klimmetjes (zelfs af en toe lange) er in. Veel landbouw gebied, dus soms wat saai.

In een plaatsje staat beschreven: voor kerk rechtsaf. De weg naar de kerk heeft een behoorlijke klim, dus ik zet die klim in in de veronderstelling dat "voor" niet 300 m is. Tijdens de klim zie ik een oud vrouwtje door haar tuin strompelen met haar stokken en naar mij zwaaien en kakelende geluiden voort brengen. Dus ik zwaai ook en trap stevig verder. Ja, bij de kerk is geen rechtsaf, dus draai ik om en kom mevrouw, natuurlijk weer tegen. Ze had mij de klim willen besparen. Merci madame. Ik moet maar eens op meer signalen letten. Mensen zijn oh zo vriendelijk. Gisteren vroeg ik de weg aan een mevrouw, die me meteen maar een fles water aanbood, iets mompelends over .... in naam van God ... of zo. Ik denk dat zij veronderstelde dat ik een Jakobsganger ben. De plaatsen die ik tegen kom Noyon en Compiegne zijn ook niet indrukwekkend. Natuurlijk zoek ik wel de bezienswaardigste plekken op om mijn pauze te houden, maar dat stelt niet echt veel voor.

De camping ligt een rot eind van de route af, slecht aangegeven en ook nog na een enorme klim. Het boekje beschrijft: slecht onderhouden. Ik kom bij de receptie aan en zie onmiddelijk dat het slechte onderhoud vooral slaat op de beheerder en zijn hok. Wat ziet die man er vies uit, met ook nog permanent een stinksigaar in zijn gezicht. De camping viel verder wel mee. Vandaag 138 km gedaan. Tot nog toe in 5 dagen 721 km. Niet slecht, dacht ik zo

St Quentin

Gisteren avond gezellig met mijn buurman een wijntje gedronken. De man wist erg veel over de historie van Tournai te vertellen, een stad met een enorme geschiedenis en erg belangrijk in de tijd van de Merovingers. Natuurlijk moest ik dus vanochtend eerst nog een rondje door de stad fietsen. Ik ben feitelijk te lang onderweg om van alle details van dit soort historische plaatsen te genieten. Daarvoor is "doorreis" dus niet geschikt.

Vandaag weer veel wind tegen gehad, dat blijft zwaar. Nog wel heuvels maar niet zo veel als gisteren. Dit keer veel in de buurt van de Schelde gefietst. Ook de bron van de Schelde bezocht, een schoon klein beekje met een gedenkteken er bij.

Onderweg regelmatig een andere eenzame fietser (een Limburger) op weg naar Santiago gepasseerd. En in Cambrai hebben we samen thee gedronken.

Ik ben nu 4 dagen onderweg en ik heb het gevoel dat dit mijn zwaarste tocht is. Ik kan niet echt aanwijzen waarom dat is, want objectief gezien heb ik veel zwaardere tochten gedaan. Dan kan er dus alleen maar een subjectieve reden zijn. Vermoedelijk zie ik (voor het eerst) op tegen het relatief onbekende traject en de afstand. Het zal ongeveer 5000 km worden en mijn langste tocht tot nu toe was 3000 km (de Hanzeroute), wat ik 'fluitend' heb gedaan (ondanks het gigantisch slechte weer, toen). Ik vermoed dat ik daarom maar niet in mijn rithme kan komen.

Nog een compliment aan de Belgische automobilist. Perfect, ze verlenen mij voorrang waar dat helemaal niet nodig is en gaan heel voorzichtig met mij om.

Vandaag 129 km op de teller.

Na de was te hebben gedaan (morgen ruik ik weer even heel lekker!!!) ben ik nog even St Quentin ingegaan voor mijn biertje. Ik kreeg een enorme aanval van luiheid en heb dus meteen maar een Pizza verorberd, hoef ik dadelijk niet af te wassen. St Quentin is een aardige plaats, maar steekt niet echt boven de anderen uit. Ze hebben een redelijk smakeloze ingreep gedaan door het grote plein om te toveren in een tropisch strand, compleet met zwemparadijs.

De ligfiets krijgt, als van ouds weer heel wat bekijks. In sommige stadjes zijn toegangswegen, met kinderkopjes die erg stijl zijn. Als ik daar in draai zie ik de mensen denken: "Oihoi, als dat maar goed gaat!!!" Dat denk ik dan zelf ook wel eens, maar onvervaard begin ik dan toch aan de klim. Mooi als ik dat dan toch weer overleef.

Tournai/Doornik

Ik werd om 6:00 door de vogels gewekt, na een prima nacht. Even mijn banden controleren en ja hoor, achterband lek. Een hele operatie om de buitenband er af (en later er op) te krijgen. Vorig jaar heeft de fietsenmaker 3 kwartier staan martelen met dat ding. De aanhechting van het ventiel is stuk. Uiteindelijk kon ik dus toch pas om 7:30 weg. Mooie dag, althans het begin.

Vandaag heb ik 80 km over jaagpaden en een oude spoorbaan, omgebouwd tot fietspad gereden. Erg comfortabel. De klapper zat natuurlijk in het eind. De laatste 40 km heb ik in le pays des collines gefietst. Een veelbelovende naam, maar die heuvels vertragen wel. Totaal 156 km gedaan vandaag. Ik voelde dat ik er in begon te komen. Natuurlijk was daar de traditionele capucino met appelgebak, dit keer op de prachtige grote markt van Mechelen. De dender was prachtig om langs te fietsen en zelfs de heuvels van de Vlaamse Ardennen kon ik wel waarderen. Niet de regen die vanaf 16:00 viel, met de aanblik dat het nooit meer gaat stoppen. Gelukkig dat ik ook een gele bril bij me heb, die maakt het leven heel wat vrolijker. Ik heb vandaag 3 paarden nerveus gemaakt. Ik weet inmiddels wat een lichfiets voor effect heeft op die arme beesten, maar de ruiters hebben dat meestal nog niet door. Dus ik doe wat kalm aan als ik ze zie. Ik sta in Tournai/Doornik, vlak bij de Belgische grens. Na een heerlijke nassi voel ik mij weer prima. Ga zo even een wijntje drinken bij de buren, die wel erg nieuwsgierig naar mijn plannen zijn.

Mechelen

It is saturday 9:30, time for a capucino and a huge applepie. What a coincidence: there is beautiful Mechelen with its Big Market square. It is very sunny so I look for the shadow, on the bike there is no protection. A good place to update my blog in English.

On thursday, my first day I went 186 km, until Dordrecht, quite a distance. So I thought the coming days I will make up a bit of my lost time. On friday I had to ride against a strong wind, so I did not do more than 105 km. It looked as if I had to learn to ride anew, or as if I had bubble-gum tyres.

I use a route description to Santiago (until the Pyrenees). So that is easy, but also a little bit slow, but the countryside and the roads are beautiful.

This morning I started with a leaking back tube. The valve was broken. So, again I could not leave before 7:30.

It looks as if I have to learn to slow down, my bike, the route, the weather and my body tell me.

2e dag, Viersel

Afgelopen nacht heeft het flink gestormd. Het was bloedheet, om 00:00 begon het te waaien en een half uurtje later brak het onweer los. Geen weer om erg goed te slapen. Vanochtend door de wekker heen geslapen, of hij deed het niet, dat zal ik uitproberen. (inderdaad, mijn horloge geeft een te zacht piepje. Dat wordt morgen dus mijn telefoon) Dus pas om 7:30 weg. Ik kon niet echt op gang komen, waarschijnlijk kwam dat ook doordat ik vandaag de hele dag last had van tegenwind (gisteren was het nagenoeg windstil). Uiteindelijk dus "maar" 105 km gefietst. Het alternatief was dat ik nog eens 45 km erbij moest trappen en dat zag ik om 16:00 niet meer zitten. Ach het is toch vakantie! Ik heb me vandaag beter verzorgd dan gisteren. Mijn knie gedraagt zich voorbeeldig. Ik moet alleen niet op mijn knieen of hurken zitten (niet alleen volgens de fysio, want ik heb daar zelf ook al heel slechte ervaringen mee opgedaan). Even op de knieen en ik verrek van de pijn. Gelukkig heb ik ook de truc geleerd hoe ik mijn knieschijf weer op zijn plaats moet rammelen. Alleen een beetje lastig met zo een minitentje. Maar dat zal ik ook nog wel weer leren. Het volgende lichamelijke kwaaltje. Ik herken dit van 3 jaar geleden. Een prijsvraag (eervolle vermeldng in de weblog) voor degene die de oplossing weet!! Ik krijg behoorlijk pijn in mijn rug, links, onder mijn onderste rib. De pijn is zo erg dat ik er kortademig van wordt en echt moet stoppen. Als ik dan eet is het direct over, voor ca. 2 uur. En dan begint het weer. Ik lig op die plaats en dat is niet prettig. Naar Santiago heb ik daar twee weken lang last van gehad. Nu is de mores dus: regelmatig eten, maar ik snap het mechanisme niet????

In Breda, op de grote markt, twee heerlijke capucino gedronken met appelgebak en slagroom. Dik wordt ik er zeker niet van. Ik heb eens uitgerekend dat ik tegen deze lichamelijke inspanning helemaal niet kan op eten. Op het terras weer heel wat bekijks (ligfiets) en een mevrouw die speciaal naar me toe kwam omdat ze zo graag over de weg naar Santiago wilde praten.

Tussen Breda en Hoogstraten ligt het riviertje de Mark. Dat is heel charmant om langs te fietsen.

Bijna op het eind van de dag kwam ik een boerderij tegen waar ze ijsjes verkopen. Hoezo -sjes??? Enorme bollen!!!!!!! en lekker hmmmmm!!!! Het lijkt wel Italie.

Enfin, vlakbij de camping zit een cafeetje, waar ik nu mijn Grimbergen nuttig. Het is prima dat ik hier ben gestopt. Vanavond staat Macaroni carbonara op het menu.