Vandaag heb ik voor de verandering de duiven maar eens gewekt in plaats van andersom. Ik ben dus al om 6:50 vertrokken, in de ochtend fietsen is altijd het lekkerst. Bij het van de camping afrijden had ik mijn versnelling niet goed staan en mijzelf overschat en dus kantelde ik om. Dat is nooit erg, maar dit was de eerste keer deze tocht.
De weg naar Poitiers is niet bijzonder zwaar, behalve de gebruikelijke wind tegen en korte stevige klimmetjes. Toch lijkt het weer alsof ik lood in de benen heb. Ik heb het gevoel alsof ik niet vooruit kom. Toch valt dat gezien mijn gemiddelde snelheid (objectief) wel mee. Ik kom weer een paar prachtige kastelen tegen, zoals dat van Dissay, het voormalige buitenverblijf van de bisschop van Poitiers.
Daar besluit ik om de middag maar uit te trekken om Poitiers te bezoeken. Dus wordt het vandaag een korte fietsdag. Komt goed uit vanwege mijn lood.
Poitiers ligt op een paar stevige heuvels en de camping ligt er nog een behoorlijk eind vandaan.
In Poitiers hebben ze met 3 gekleurde lijnen routes uitgestippeld langs bezienswaardigheden, heel praktisch. In de kerk van St Hilaire, de oudst bekende bisschop van Poitiers (4e eeuw), de kerk is uit de 11e eeuw, val ik met mijn neus in de boter. Er wordt een concert gegeven van Haendel: "The ways of Zion do mourn" (gemengd koor en orgel). De kerk is een echte pelgrimskerk, veel ruimte voor de grote stroom pelgrims uit die tijd. In zo een omgeving kan ik een dergelijk concert wel waarderen.
Na het concert nog even de blog bijgewerkt in een cybercafe, een diner gebruikt op een terras (helaas is het weer er niet naar) en Poitiers is geslaagd.
