Afgelopen nacht heeft het flink gestormd. Het was bloedheet, om 00:00 begon het te waaien en een half uurtje later brak het onweer los. Geen weer om erg goed te slapen. Vanochtend door de wekker heen geslapen, of hij deed het niet, dat zal ik uitproberen. (inderdaad, mijn horloge geeft een te zacht piepje. Dat wordt morgen dus mijn telefoon) Dus pas om 7:30 weg. Ik kon niet echt op gang komen, waarschijnlijk kwam dat ook doordat ik vandaag de hele dag last had van tegenwind (gisteren was het nagenoeg windstil). Uiteindelijk dus "maar" 105 km gefietst. Het alternatief was dat ik nog eens 45 km erbij moest trappen en dat zag ik om 16:00 niet meer zitten. Ach het is toch vakantie! Ik heb me vandaag beter verzorgd dan gisteren. Mijn knie gedraagt zich voorbeeldig. Ik moet alleen niet op mijn knieen of hurken zitten (niet alleen volgens de fysio, want ik heb daar zelf ook al heel slechte ervaringen mee opgedaan). Even op de knieen en ik verrek van de pijn. Gelukkig heb ik ook de truc geleerd hoe ik mijn knieschijf weer op zijn plaats moet rammelen. Alleen een beetje lastig met zo een minitentje. Maar dat zal ik ook nog wel weer leren. Het volgende lichamelijke kwaaltje. Ik herken dit van 3 jaar geleden. Een prijsvraag (eervolle vermeldng in de weblog) voor degene die de oplossing weet!! Ik krijg behoorlijk pijn in mijn rug, links, onder mijn onderste rib. De pijn is zo erg dat ik er kortademig van wordt en echt moet stoppen. Als ik dan eet is het direct over, voor ca. 2 uur. En dan begint het weer. Ik lig op die plaats en dat is niet prettig. Naar Santiago heb ik daar twee weken lang last van gehad. Nu is de mores dus: regelmatig eten, maar ik snap het mechanisme niet????
In Breda, op de grote markt, twee heerlijke capucino gedronken met appelgebak en slagroom. Dik wordt ik er zeker niet van. Ik heb eens uitgerekend dat ik tegen deze lichamelijke inspanning helemaal niet kan op eten. Op het terras weer heel wat bekijks (ligfiets) en een mevrouw die speciaal naar me toe kwam omdat ze zo graag over de weg naar Santiago wilde praten.
Tussen Breda en Hoogstraten ligt het riviertje de Mark. Dat is heel charmant om langs te fietsen.
Bijna op het eind van de dag kwam ik een boerderij tegen waar ze ijsjes verkopen. Hoezo -sjes??? Enorme bollen!!!!!!! en lekker hmmmmm!!!! Het lijkt wel Italie.
Enfin, vlakbij de camping zit een cafeetje, waar ik nu mijn Grimbergen nuttig. Het is prima dat ik hier ben gestopt. Vanavond staat Macaroni carbonara op het menu.
