Het laatste traject tot mijn volgende rustdag is heuvelachtig, glooiend en zeker niet meer zo heftig als de laatste dagen. Toch nog wel 90 km.
De meest interessante stad waar ik doorkom is Charolles, van de Charollais koe, maar ook van een boel bekende middeleeuwse graven (Karel de stoute ...). Een belangrijke plaats toendertijd. Goed om even rond te stappen.
Om 2 uur ben ik in Cormatin waar de dichtstbijzijnde camping voor Taizé is.
Ik ben blij dat ik hier weer ben. Taizé is voor mij al sinds 37 jaar een plek waar ik graag (als de gelegenheid zich voordoet, eens in de paar jaar, maar ik fiets er ook wel 150 km voor om) even rust zoek. In dit minidorpje met hooguit enkele tientallen inwoners (als die er nog zijn) is sinds de oorlog een oecumenische broederschap gevestigd. Sinds de zestiger jaren trekken er wekelijks duizenden jongeren van over de hele wereld naar toe om samen hun geloof tot uitdrukking te brengen. Daarvoor zijn ze een week in allerlei bijeenkomsten met elkaar bezig rondom thema's. Gelovig of niet iedere gebedsdienst blijft een imposante gebeurtenis door zijn eenvoud, het gezang en de saamhorigheid. Het Taizé-zingen is altijd eenvoudig, korte zinnetjes, meestal canon of meerstemmig, met guitaar begeleiding. In ontzettend veel talen. Allerlei Christelijke geloven komen aan bod.
Sinds '70 is er in de kern weinig veranderd, behalve de professionaliteit van de voorzieningen en de jongeren zijn nog steeds jongeren en het zijn er nog steeds duizenden. Met natuurlijk een aantal verstokte 'oudere jongeren' zoals ik.
De gebouwen waren vroeger legertenten. Overal groepjes jongelui zittend en staand, pratend, zingend en etend (ik kom net rond die tijd).
De kerk is 20 jaar geleden uitgebreid, er kunnen minstens 10000 mensen in en anders is het op de grond inschikken.
De communauteit lijkt wel steeds groter te worden, volgens mijn schatting zijn er nu zeker 150 broeders. 3 jaar geleden was ik hier op de dag dat de prior (Roger Schütz, de oprichter) in de kerk doodgestoken werd, wie bedenkt dat nou??? 95 jaar oud De huidige prior lijkt erg jong, begin 40????
Ik zit nu in het nagezang van het avondgebed. Eigenlijk niet om afscheid van te nemen.
Ik vind dit prachtig, een mijlpaal.
Nu ga ik het stikdonkere weggetje bergaf. Altijd een behoorlijk avontuur, hoe goed je licht ook is.
Gelukt, uiteindelijk was een vriendelijke passerende automobilist bereid om vlak voor me te blijven rijden, zodat ik wat kon zien.