Ik begin tegen het einde van deze tocht te komen (nog een dag of 7) en ik heb een heleboel vriendinnen nog helemaal niet genoemd, waarvoor ik een grote sympathie koester en die ik overal tegenkom. De koeien in de wei. Overal waar ik kom staren ze mij met grote nieuwsgierige ogen aan. Als ik stil ga staan om ze toe te spreken (of een plas te doen, moet ook af en toe), komen ze onveranderlijk en onafhankelijk van welk merk ze zijn, en groupe naar me toe. En ze begrijpen me, dat kun je zo herkennen. Volgens mij zijn het de intelligentste wezens langs de route, tenminste als je ze diep in de ogen kijkt.
Het terrein is onveranderlijk mooi. Ik kan me er niets van herinneren, maar dat komt ook doordat er geen echte bezienswaardigheden zijn. Uiteindelijk ga ik in Volstroff op de camping staan na 132 km. Ik heb op deze camping indertijd ook gestaan, maar aanvankelijk kon ik mij niets herinneren. Langzaam komt dat geheugen weer terug. Het weer was weer perfect fietsweer, behoudens een klein buitje in de middag. Gelukkig heb ik vanochtend goed boodschappen gedaan, dat was gisteren een beetje mijn probleem. Het was goed dat Lunéville maar op zo'n korte afstand lag, want ik kon niet veel langer fietsen. Dat lag duidelijk aan mijn manier van fourageren. Vandaag had ik genoek fruit en yoghurt e.d. om de middag een opkikker te geven. Morgen kom ik door bewoonder gebied dus dat zal wel geen probleem opleveren.
Zojuist de baard verwijderd. Dat is lastig met een zwitsers zakmes en een krabbertje, maar ik heb geen sneetjes opgelopen en zie er weer netjes uit.
