Home again

Yesterday I arrived home again after 32 days. I felt very well being back, just as I felt very well travelling.

It was a beautiful trip. I have seen a lot of new places and also went through well known places. I also learnt a few things about myself, having had enough time to think. That is one of the big advantages of biking. You see everything in more detail and on a level that fits very well to the human nature. And the continuous movement is very well for your brains.

Some statistics

Here some statistics about my Tour de France:

Total distance: 3401 km

Total time laying on my recumbent: 188 hours

Total travelling time: 273 hours

Mean distance per day: 106 km

Mean speed/riding 18 km/hr

Mean speed/travelling: 12,4 km/hr

Max speed: 64,9 km/hr

Highest point: 1212 m

Perfect biking weather: not too much sun, not too much rain.

I am very satisfied with this trip and also with the decision I have made not to go on to Spain but to make a Tour the France.

Thuis

Gisteren avond genoten van de prachtige zonsondergang boven de Lek. Toch weer wat anders, en hij was rood, dus de laatste dag mooi weer.

Dit was een echte familiecamping met een cafe/restaurant erbij. Toen ik al een uurtje sliep ging de versterker ineens op vol volume en de eerste song was: Ring, Ring I've got to sing. Je kunt van slechtere songs wakker worden. De rest was ook 60's, dus ik heb liggen genieten.

Vandaag vroeg op, de zon schijnt en ik heb er zin in. Twee groet steden (Utrecht, Amsterdam) moet ik door, dat is minder. Maar gelukkig verdwaal ik bij Utrecht en kan ik er prima omheen rijden. Boven Utrecht gaat de route langs de Vecht. Mooi, maar iedereen zit in de kerk, dus geen koffie te krijgen. Uiteindelijk bij Vreewijk lukt dat dan toch.

Amsterdam is een echte waagpartij om me er doorheen te vechten. Het ergste zijn de voetgangers en fietsers die aan het bellen zijn. Die kijken helemaal nergens naar en steken gewoon over. Kom ik met een rotvaart aan.

De mensen die lawaaidoof zijn kan ik nog begrijpen, ik voel me alleen net een ijsco venter. Mijn belletje helpt alleen niet, want dat zit net in hun dip, dus roepen is het enige alternatief.

Nederland heeft veel dijken en de weggetjes daar naar toe zijn soms heel steil Ze zijn niet hoog, maar het is soms net een gok of je je zelf daar op kunt slingeren.

Na 131 km ben ik eindelijk thuis en dat voelt prima. Ik heb precies 3400 km gefietst.

De rest van de blog zal ik morgen bijwerken.

Vianen

Het wordt vandaag zonnig. Ik had de keus om er een laatste dag van te maken, wat dan wel een uitdaging van 220 km zou worden, of toch wat meer van de tocht te genieten en rond te kijken. De omstandigheden voor het eerste waren ideaal. Maar In Liempde heb ik voor het tweede besloten. Het Brabantse landschap is een gebied om niet doorheen te racen, maar om te 'savoureren'. Waarom Liempde? Een karakteristiek Brabants dorp met op de hoek in de zon een terras met bomen en met koffie en .... appelgebak. Wat kan er mooier zijn dan zaterdagochtend op een fietstochtje zoiets tegen komen??? Daar moet je de tijd voor nemen!!! Toen kwam ik tot de ontdekking dat de LF nagenoeg bij mijn broer en schoonzus in Wijk en Aalburg passeert, dus die ook maar gebeld om even langs te gaan. Gezellig met een overheerlijke lunch. Voordien natuurlijk door Eindhoven en Den Bosch gereden, langs de mooiste kanten van deze steden. In Eindhoven heb ik gestudeerd en Den Bosch ben ik geboren en heb ik 18 jaar gewoond. Een van de gezelligste steden van Nederland. Toen ik door de Bosche Broek aan kwam rijden was ik nog steeds onder de indruk van het prachtige aanzicht van die stad vanaf die kant, met de St Jan in vol ornaat uittorenend boven de ongerepte polder.

 

In N-Frankrijk heb ik mijn versnelling afgesteld en tot redelijke tevredenheid. Ik vond hem wel zwaar schakelen en af en toe ging het niet goed, maar het laagste verzet, de belangrijkste, ging steeds goed. Gisteren avond heb ik het versleten kabeltje van de achterderailleur vervangen. Dit is werkelijk een verademing, zo licht en betrouwbaar heb ik hem geloof ik nog niet meegemaakt. De derailleur is een maand voor de vakantie vervangen, maar tijdens de hele tocht kreeg ik haast blaren op mijn vingers van het zware schakelen. Ook weer een weet!!!

De camping van Vianen is een typische familiecamping. Iedereen kent elkaar en komt hier waarschijnlijk al jaren. Een 'goed Hollandse' sfeer. Ach het is maar voor een nacht.

Vandaag 126 km gereden met stralend weer en heel gemakkelijk.

Lierop

In Maastricht was de ANWB natuurlijk nog dicht en tot 9:30 wachten om het boekje van LF7 (Maastricht-Alkmaar) te kopen vond ik zonde. Dus eerst bij een bakkertje ontbeten en via de knooppunten routes maar op weg gegaan. Bij het VVV in Lanaken heb ik nagevraagd of ze LF7 hadden. Neen. En de vriendelijke meneer kon mij in een zin uitleggen dat dat kwam omdat de knooppuntenroutes steeds belangrijker werden. Toen ik hem vroeg of hij die dan had, was het antwoorde echter ook neen. Even later kwam zijn collega toch met het goede boekje aan.

En toen kwam toch echt het vlakke land. Dat fietst ook wel lekker. Eerst langs de Maas en Zuid-Willemsvaart naar Maaseik. Altijd een gezellige plaats om even een koffie en een appegebakje te nuttigen. Ja inderdaad daar zijn ze weer de appelgebakjes. Ik heb mij al heel lang moeten behelpen met Snickers. Daarna naar Thorn, het witte Limburgse dorp met een rijke historie. Het is zelfs een vorstendom geweest. Het werd geregeerd door dames die afstammeling waren van adelijke geslachten. Ook deze kerk ligt weer aan een Jacobsroute. Ik heb dit al een paar keer gezien, maar het is toch boeiend om je er weer een keer in te verdiepen. Daarna voerde de route, met een klein omweggetje langs de kolen/biomassavergasser waar ik mijn eerste interim klus heb gedaan. Iben daar 2,5 jaar sitemanager geweest, totdat de zaak voldoende body had om te overleven. Aan het eind van de dag bleek mijn route te voeren langs het kloosterbejaardenoord waar mijn tante, oud is geworden en op 94 jarige leeftijd is overleden. Haar begeleidster, inmiddels zelf 90 jaar moest ik dus wel even goede dag zeggen. Ik kwam daar om 18:00 langs, ze zaten net te eten. maar daarvoor kwam Zr. Agnes toch wel even van haar maaltijd af.

Inmiddels was mijn versnellingskabeltje bijna doorgesleten, dus kon ik niet meer schakelen met mijn achterversnelling, of ik moest het risico willen nemen in de eerste versnelling verder te moeten. Vooral het laatste stuk, dat over de Somerense hei liep was prachtig. Maar tijdens dit hele traject heb ik me afgevraagd waarom ik naar he buitenland ga, terwijl Nederland zo mooi is. In Lierop (125 km) kom ik op een natuurcamping. Heel rustig en prima. Eerst het kabeltje maar eens vervangen. Toen ik de kurk van de fles trok vonden de buren dat wel een prima geluid en constateerde ik hardop dat ik nu wel mijn biertje miste (nergens om, natuurlijk), waarop de buurman spontaan met een koud biertje aankwam.

Het schiet zo wel lekker op, nog krap 2 dagen.

Maastricht, The Netherlands again

I arrived in Maastricht. At last!!! I biked 133 km today. This morning I thought this will be my day. 5 big steep hills to mount. In the afternoon I thought: when will it come to an end??? After every mountain I expected the last descend to Maastricht. The map was not very clear and my altitude gauge did not correspond very well with what I saw. So this was very likely getting to be a frustration. At last: THE DESCEND (30 km) to the flat country. Maastricht has no camping site of its own, so I had to climb again to the plateau of Margraten. My last climb!!! I dreamt of on my arrival to Holland eating a good meal in the centre of Maastricht, but this was too far away, so I took a (good) meal in the camping restaurant, with a good discussion with my neighbours. Enthousiastic bikers from The Hague. This was my heaviest day!!

Maastricht

Op de camping waar ik vannacht heb gestaan zit een Nederlandse eigenaar Hij is een totaal verwaarloosde toko aan het opknappen met allerlei voorzieningen en activiteiten, waaronder de bekende Ardennen activiteiten, zoals abseilen, rotsklimmen, tokkelen, maar ook in een boom klimmen en dan naar een trapeze springen. De foto's zullen dat wel duidelijk maken over een paar dagen.

Ik had veel zin in deze tocht en keek niet op tegen de bergen. Aan het eind van de ochtend kreeg ik het gevoel dat het hoogteprofiel in de beschrijving niet helemaal klopte. Aan de goede kant: er stonden meer toppen in de beschrijving dan ikzelf had geteld, dus dat schoot lekker op.

In de middag begon dat te veranderen. Ik kon geen relatie meer leggen met mijn eigen hoogtemeter. Dus op een gegeven moment wist ik niet meer met welke beklimming ik bezig was en, nog erger, hoeveel er nog zouden komen. Er bleven maar nieuwe beklimmingen komen. Mijn knieen werden als kauwgum (kwestie van eten/drinken). Ik werd er niet goed van. In Clermont dacht ik echt als nu, na deze bocht, die lang verwachte lange afdaling (30 km) naar Maastricht niet komt, wordt ik gek. En ja hoor, hij kwam.

Overigens Clermont is een aardig dorpje met een Jacobskerk die heel bijzonder is. Ook een St Jacob op het dak als windvaan.

De afdaling was verder prachtig en ik nam mij voor om voorlopig geen berg meer op te gaan. Voor Maastricht ben ik gaan bellen naar de camping, die volgens een voorbijganger niet meer bestaat. Inderdaad het nummer was opgegeven. Telefonisch uiteindelijk een camping ten oosten van Maastricht gevonden. Weg voornemen: ik moet het plateau van Margraten bestormen. Ik had me voorgenomen, omdat ik in Belgie geen inkopen heb kunnen doen (geen winkel gevonden op mijn weg) om als ik in Maastricht ben een heerlijke maaltijd te gebruiken in het 'Bourgondische' Maastricht. Deze camping ligt echter zo ver van de stad, dat het een Bourgondische maaltijd in 'Mooi Bemmelen' (de camping) wordt. Overigens ook uitstekend. Gezellig met de buren zitten kletsen, ook verstokte fietsers uit Den Haag.

Dit was, denk ik een van mij zwaarste etappes, door de afstand (133 km), de bergen, maar vooral de onvoorspelbare verwarring rondom waar eindelijk de laatste afdaling begint.

Bovendien was de weg de laatste 50 km slecht, er is slecht onderhoud aan gepleegd dus zat hij vol scheuren, wat heel zwaar fietsen is. Uiteindelijk compenseert een douche en een goede maaltijd alles. Ik ben in ons platteland met nog ongeveer 360 km voor de boeg: eitje. Het weer was weer perfect: geen zon, geen regen!!!